Yeni Bir Araştırmada İnsan Şiirlerine Göre Yapay Zeka Şiirleri Tercih Edildi

Araştırmalar, insanların genellikle AI tarafından üretilen şiirleri tercih ettiklerini ve bunları açıklık ve erişilebilirlik nedeniyle insan tarafından yazılmış olarak yanlış tanımladıklarını göstermektedir.

Son araştırmalar, şiirde şaşırtıcı bir trendi ortaya çıkarıyor: insanlar artık güvenilir bir şekilde AI tarafından oluşturulan şiirleri ve ünlü insan şairlerin eserlerini birbirinden ayırt edemiyor.

Aslında, uzman olmayanlar genellikle AI tarafından oluşturulan şiirleri gerçek şairler tarafından yazılanlardan daha “insan” olarak algılarlar. Bu olgu, makine tarafından oluşturulan içeriğin, insan tarafından yaratılan eserlerden daha insan gibi göründüğü generatif AI’nin diğer alanlarındaki benzer bulguları yansıtır.

Ayrıca çalışma, AI şiirine olan tercihi, insan tarafından yazılmış şiirler üzerinde vurgulamaktadır. Katılımcılar, duygusal rezonans, açıklık ve tematik iletişim dahil olmak üzere çeşitli ölçütlerde tutarlı bir şekilde AI şiirlerini daha yüksek puanlamışlardır.

Bu tercihin nedenini, birçok kişinin AI şiirlerini insan tarafından yazılmış olarak kabul etmeleri açıklıyor; katılımcılar, insan tarafından yazılmış eserlerin daha çok hoşlarına gideceğini varsayıyor ve AI şiirlerinden aldıkları zevki insan yaratıcılığına atfediyorlar.

Bu tercihi yönlendiren ana faktörün erişilebilirlik olduğu görülüyor. AI tarafından üretilen şiirler, uzman olmayan okuyucularla uyum sağlayan net temalar ve duygularla doludur.

Örneğin, Sylvia Plath tarzında üretilmiş bir yapay zeka destekli şiir, üzüntüyü açıkça ifade ederken, Walt Whitman’ın tarzını taklit eden bir başka şiir doğanın güzelliğini övüyor.

Buna karşılık, insanların yazdığı şiirler genellikle karmaşık metaforlar içerir ve derinlemesine analiz gerektirir. Örneğin, T.S. Eliot’un The Boston Evening Transcript adlı eseri, katmanlı karşılaştırmalar ve tarihi referanslar kullanarak geçmişteki bir gazeteyi eleştirir, bu da sıradan okuyucuların anlamasının zor olabileceği anlamına gelebilir.

Bu basitlik, AI tarafından oluşturulan şiirlerin, özellikle daha derin bir analiz için zamanı veya eğilimi olmayan okuyucular için daha takdir edilir hale gelmesini sağlar.

Ancak, bu yorum kolaylığı, birçok kişinin insan şiirinde değer verdiği derinlik ve belirsizliğin pahasına gelebilir. AI şiirleri etkili bir şekilde ruh hallerini ve temaları iletseler de, genellikle insan yaratıcılığını tanımlayan karmaşık katmanları eksik bırakırlar.

Bulgular, okuyucuların beklentilerinin algılarını nasıl şekillendirdiğini vurgulamaktadır. Birçok katılımcı, AI’nin kendilerinin zevk alacağı bir şiir yaratma yeteneğini küçümseyerek, yazarlık hakkında yanılgılara düşmüştür.

Sonuçlar ayrıca, toplumun giderek daha ileri düzeydeki AI sistemlerine nasıl uyum sağlayacağı hakkında sorular ortaya çıkarmaktadır. Örneğin, GPT-2 gibi önceki AI modelleri ayırt edilebilir bir şiir üretti, ancak ChatGPT-3.5 gibi daha yeni modeller bu çizgileri bulanıklaştırmıştır.

Yazar, bulguların en son nesil dil modellerine özgü olduğunu ve AI tarafından oluşturulan metinlere dair mevcut inançları ve önyargıları yansıttığını belirtiyor.

Daha yeni modeller ortaya çıktıkça ve AI tarafından oluşturulan içerik daha yaygın hale geldikçe, şiir veya diğer metinlerin neyin “insana özgü” olduğu algısı muhtemelen gelişecektir. AI tarafından oluşturulan ve insan tarafından yazılan metnin niteliksel farklılıkları hakkındaki beklentiler de zamanla değişebilir.

Yapay zeka (AI) gelişmeye devam ettikçe, yazarlar, AI tarafından oluşturulan içeriklerde şeffaflığın giderek artan bir ihtiyaç olduğunu belirtiyorlar. ABD ve AB hükümetleri, AI tarafından oluşturulan eserler için ifşa düzenlemeleri önermiş olmasına rağmen, çalışmalar kullanıcıların genellikle bu tür etiketleri göz ardı ettiğini öne sürüyor.

Hızlı teknolojik ilerlemeler karşısında, okuyucuları AI’nin et involvementı hakkında bilgilendirmenin etkili yollarını bulmak acil bir zorluk olarak kalmaya devam ediyor.